In het lijfblad van het gemeentebestuur van Westvoorne stonden burgemeester en nieuwe wethouders naast elkaar als jongetjes die na een angstige, nachtelijke droom ’s morgens lachend constateren dat ze ‘m niet kwijt zijn. Een aanwaaiende kennis vond: het is dat ze grijnzen maar ze staan erbij alsof ze Westvoorne ten grave hebben gedragen. Nieuwsmus neigt naar de laatste kwalificatie gezien de ontwikkelingen die zich in razend tempo afspelen. ‘Vertrouwen’ was het woord dat je na de coalitievorming het meeste hoorde, want de coalitiepartners lijken in een diep wantrouwen de onderhandelingen te zijn ingegaan. Maar eind april bleek het vertrouwen hersteld en met een gedragscode plus coalitieakkoord bezegeld.
In de eerste echte vergadering van het college van BenW op 6 mei werd de wethouder van de Partij Westvoorne door zijn collega van D66 en de burgemeester in het pak genaaid. Voor een oud lijk uit de kast, dat door de Raad van State al nietig was verklaard, werd besloten een nieuw bestemmingsplan op te stellen. Dat het stoffelijk overschot een zeer omstreden kwestie was in de oude raad met de bekende stemuitslag 8/7 werd de brandnieuwe wethouder niet verteld. Dat zijn eigen Partij Westvoorne mordicus tegen de vestiging van een nieuwe melkveehouderij nabij het natuurgebied Strypse Wetering is, werd hem door De Jong en Mulder niet even voorgehouden, terwijl dat in de beslotenheid van de vergadering best had gekund. Hoezo onderling vertrouwen? Stiekum knipogen naar elkaar dat de PW er zo lekker ingelopen was.
Ach hoe gaat dat in Westvoorne en niet alleen daar. De continuïteit van beleid wordt bepaald door de ambtenaren. De afdeling bestemmingsplannen in Westvoorne krijgt van de Raad van State een tik uitgedeeld, bij voorbeeld bij de vestiging van een nieuwe melkveehouderij in een natuurgebied en die tik moet snel worden gecompenseerd door een nieuw bestemmingsplan met een paar aanpassingen toch door te drijven. De ambtenarij heeft zich vereenzelvigd met de persoon die door het veranderde bestemmingsplan zwaar wordt bevoordeeld, men vindt hem immers zielig waardoor een kritische afweging tussen nieuwe natuurvorming, landschap en omwonend enenerzijds en het zielige boertje anderzijds achterwege blijft. En als de zielige man, die door eerdere grondmanipulaties miljonair is geworden, bij de Raad van State ook nog de koffie en de thee laat aanrukken wordt de band nog vaster. Het politiek verantwoordelijke bestuur prikt daar niet doorheen of wil daar niet doorheen prikken. Niet voor niets worden aankomende bestuurders gewaarschuwd vooral geen ruzie te maken met hun ambtenaren want ‘die kunnen je maken en breken.’ PW wethouder Van der Mey, die in 24 jaar is opgeklommen tot de hoogste rangen der ambtenarij, weet dit als geen ander.
De samenwerkingsovereenkomst tussen de drie coalitiepartners is dichtgetimmerd: “vertrouwen in elkaar kan worden beloofd, maar moet vervolgens ook getoond en beleefd worden. …Er wordt een neutrale toezichthouder aangesteld die de gemaakt afspraken bewaakt”.
Of dit soort gemaakte afspraken in overeenstemming is met de Gemeentewet waarin het onafhankelijk handelen van raadsleden is vastgelegd, zou Nieuwsmus wel eens door een onafhankelijk adviesbureau uitgezocht willen zien.
Wat de samenwerkingsovereenkomst betekent voor het lijk dat uit de kast is gekomen? Laat Nieuwsmus eens een inschatting maken: stemverhouding in de Gemeenteraad: 9 voor het nieuwe bestemmingsplan, zes tegen.